سیّد کریم خان امیری فیروزکوهی(ارجمندی)، از نوادگان امیر محمدحسین خان فیروزکوهی ارجمندی است که حاکم تهران و مردی بسیار شجاع بود و همیشه پشاپیش لشگر قرار می­گرفت.(و از فاتحان هرات بود)

سپهر در ناسخ التواریخ می­نویسد: «امیر محمدحسین خان فیروزکوهی ارجمندی زندگی بپوشید و مردانه بکوشید.(در تحقیقات انجام شده چنین برمی­آید که ایشان از اصلاب سلف و اجداد محترم امیر الشعرا سیّد کریم خان امیری فیروزکوهی(ره) است که از شعرای وزین انقلاب اسلامی بود.)

ایشان از شاگردان شیخ عبدالنبی کجوری مازندرانی و سیّد حسین مجتهد کاشانی که ملقّب به «ضوء الرشد» بود و در محضرشان فقه، اصول و حکمت را استفاده کرد و در پیروزی لشگریان اسلام بر کفار بعثی عراق در عملیات «فتح الفتوح» حماسه­ای سرود که مورد تحسین سرداران و نام­آوران و زعماء کشور واقع شد. سروده وی این­چنین است:

ای وطن! ای مفخر من ! لطف حقّت یار باد

                              لطف حقّت یار و دشمن خوار و خواری عار بـاد

این وطن! ای خاک پاکت توتیای چشم ما

                              توتیای چشم ما در پرده از اغیار باد

ضربة تیغ شما زد صدمه‌ای صدام را

                               کز نشانش تا ابد صدامیان را عار باد

بهر آبی، خاک ما شد عرصة بیداد او

                               مرگ بر بیدادگر، اف بر جنایتکار باد

ای جوانان غیور! ای پاسداران وطن

                              مژدة فتح شما با مژدگانی یار باد

مژدگانی چیست این فتح الفتوح قرن را؟

                             آنکه فتح قدستان پایان این مضمار باد

این‌چنین فتح نمایان، لشکر اسلام را

                            فخر تاریخ است و این تاریخ را تکرار باد

کر و فرّی این‌چنین، از حیدر کرار بود

                            هم شما را کر و فرّ از حیدر کرار باد

آنچه آمد از شما از دین و آیین در وجود

                            عبرت تاریخ را آیینة اعصار باد

وآنچه دنیا از شما آموخت در بذل نفوس

                           اهل بذل و مکرمت را درس از ایثار باد

دشمن غدار را آن گونه آتش درزدید

                          کانچنان آتش به جان دشمن غدّار باد

قدرت بازویتان را قوّت ایمانتان

                         داد نیرویی که فوق نیروی اشرار باد

شد جوان از خون گلرنگ شما اسلام پیر

                         پیر اسـلام کهن را فخر از این گلزار باد

سوی دشمن رفت مرگ، از بیم تسلیم شما

                        هول مرگ از نوجوانان مفخر ادوار باد

هیچ تاریخی ندارد این جلادت را به یاد

                         این جلادت، تا ابد سرلوحة اقطار باد

مرگ را بر ما هم آسان کرد ایمان شما

                        همچو ایمانی، جهان را شهرة اقطار باد

آن کرامت­ها که در حق اسیران کرده‌اید

                        درسی از دین خدا در خاطر کفار باد

بالله این رفتارتان در یاد عالم نیز نیست

                       عالمی را این کرامت، شیوة رفتار باد

پیر هم در وجد جانبازی‌ست از ذوق شما

                      یارب از وجد شما هر طبع برخوردار باد

گر نشد آغشته با خون عزیزان، خون ما

                       خجلت ما زین تغابن‌، ذکر استغفار باد

عالمی در حیرت از ایمان و ایثار شماست

                      اسوة ایمان و ایثار، این‌چنین کردار باد

نصرت «کم من فئه» گر لشکر اسلام را

                       پیش از اینها بود، اکنون از شما آثار باد

مرگتان را تسلیت با تهنیت آمیخته است

                    زندگی را خجلت از مرگی چنین هموار باد

هر بهاران کز نسیم گل برآید بویتان

                    رنگ هر گل،‌ یادگار از هر گل رخسار باد

گل نشان بویتان، سنبل نشان مویتان

                     نقش روی و خویتان همواره در انظار باد

و ز قبول هدْیتان در پیشگاه قرب حق

                     اجرتان «جنات تجری تحتها الأنهار» باد.